Həyatda ən çətin anlar itirilmiş fürsətlərin sonradan xatırlanmasıdı. Sən də bunu anlayacaqsan.Və o zaman gec olacaq…Yaşadığlarımıza dönmək istəsən, peşiman olub gündüzlər ancaq məni axtarsan…Günəşdən sorsan…Gecələr də yuxunda davam etsən bu axtarışlara…Gec olmazmi sevgilim?
Yağış damcıları səni yuxudan ayıltsa...Bir anlıq xəyallara dalsan… Yağış altında dayanıb bir-birimizə həsrətlə baxdığımızı yadına salsan...Gözlərimizi qırpmadan...Nəfəs almadan…Əllərin əlimdə… …
Bütün bunlar geridə qaldı sevgilim.Amma bir gün anlayacaqsan...Səni əsil sevənin kim olduğunu…
Və onda gec olmazmı Sevgilim?..
Mən sevgini səndə,ruhunda, cismində axtardım.Bir gün sənin arxanca gəlsəm,səsləsəm..Sən geri dönüb məni görsən..Bir anlıq susub dayansan...Utancaq bir dillə "Məndən nə istəyirsən" - desən...Mən "Səndən cənnətimi istəyirəm" - desəm…Sən "Məndə cənnətmi var ?" - desən…Mən "Mənim cənnətim mənə baxan gözlərindir" - desəm…Həmin an hər şeyi anlasan...Məni və məndə sənə olan sevgini bilsən…
Peşiman olsan...Keçmişi xatırlasan...Mənə o an dönməyi arzulasan...Mən peşimanam deyib mənə tərəf gəlsən…Və məni qucaqlasan..Qucaqladığın xəyalım olsa… Diqqətlə baxdığında məni görməsən…Nələr keçər ürəyindən?Dünya başına fırlansa, ötən günlərə qayıtmaq üçün bütün gücünlə mənə gəlsən...Məni axtarsan…Və öyrənsən ki, səni unutmaq üçün uzaqlara getdiyimi...
Amma sən bu sevdadan vaz keçməsən...Çətinliklə ünvanımı tapsan.Gözü yaşlı biri sənə son ünvanımı versə...Buna inanmasan…Və məzarlığa gəlsən…Gəlsən və inanmadan axtarsan...Orda bir məzar görsən…Üstündə tanış bir şəkil...Və şəklin altında tanış olmayan bir yazı : ”Vəfasızlığa dözməyən ürək” …
Görsən..nə edərsən ?...Oturub ağlasan...Ğöz yaşı töksən…
"Məni bağışla, Həyatım" - desən…Sonra gec olmazmı Sevgilim?
P.S.-Sizcə də yaşanacaq şeylər üçün gec deyilmi?
Yağış damcıları səni yuxudan ayıltsa...Bir anlıq xəyallara dalsan… Yağış altında dayanıb bir-birimizə həsrətlə baxdığımızı yadına salsan...Gözlərimizi qırpmadan...Nəfəs almadan…Əllərin əlimdə… …
Bütün bunlar geridə qaldı sevgilim.Amma bir gün anlayacaqsan...Səni əsil sevənin kim olduğunu…
Və onda gec olmazmı Sevgilim?..
Mən sevgini səndə,ruhunda, cismində axtardım.Bir gün sənin arxanca gəlsəm,səsləsəm..Sən geri dönüb məni görsən..Bir anlıq susub dayansan...Utancaq bir dillə "Məndən nə istəyirsən" - desən...Mən "Səndən cənnətimi istəyirəm" - desəm…Sən "Məndə cənnətmi var ?" - desən…Mən "Mənim cənnətim mənə baxan gözlərindir" - desəm…Həmin an hər şeyi anlasan...Məni və məndə sənə olan sevgini bilsən…
Peşiman olsan...Keçmişi xatırlasan...Mənə o an dönməyi arzulasan...Mən peşimanam deyib mənə tərəf gəlsən…Və məni qucaqlasan..Qucaqladığın xəyalım olsa… Diqqətlə baxdığında məni görməsən…Nələr keçər ürəyindən?Dünya başına fırlansa, ötən günlərə qayıtmaq üçün bütün gücünlə mənə gəlsən...Məni axtarsan…Və öyrənsən ki, səni unutmaq üçün uzaqlara getdiyimi...
Amma sən bu sevdadan vaz keçməsən...Çətinliklə ünvanımı tapsan.Gözü yaşlı biri sənə son ünvanımı versə...Buna inanmasan…Və məzarlığa gəlsən…Gəlsən və inanmadan axtarsan...Orda bir məzar görsən…Üstündə tanış bir şəkil...Və şəklin altında tanış olmayan bir yazı : ”Vəfasızlığa dözməyən ürək” …
Görsən..nə edərsən ?...Oturub ağlasan...Ğöz yaşı töksən…
"Məni bağışla, Həyatım" - desən…Sonra gec olmazmı Sevgilim?
P.S.-Sizcə də yaşanacaq şeylər üçün gec deyilmi?
